خدایا کفر نمی گویم 
پریشانم 
چه می خواهی تو از جانم؟ 
مرا بی انکه خود خواهم اسیر زندگی کردی 
خداوندا؟! 
اگر روزی ز عرش خود به زیر ایی 
لباس فقر پوشی 
غرورت را برای تکه نانی 
به زیر پای نامردان بیاندازی 
خداوندا؟ 
اگر روزی بشر گردی 
ز حال بندگانت با خبر گردی 
پشیمان می شوی از قصه خلقت از این بودن از این بدعت 
خداوندا تو مسئولی 
خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن دراین دنیا چه دشوار است 
چه رنجی میکشد انکس که انسان است و از احساس سرشار است